Kategori: Şemal-i Şerif

Peygamber Efendimiz (sav) etkileyici üslubu, hikmetli ve keskin hitabıyla tanınan bir insandı. Onun tebliği insanlar üzerinde çok büyük bir etki oluşturur, sohbetinden herkes çok büyük bir zevk alırdı. Sahabelerden bizlere aktarılan çeşitli rivayetler de onun bu özelliğini ortaya koyar. Bu konuda bazı aktarımlar şu şekildedir: Allah Resulü insanların en beliğ (belagatli kimse, meramını tamamen, noksansız ve güzel sözlerle anlatmaya muktedir olan. Kafi derecede olan. Yeter olan), en düzgün konuşanı ve en tatlı sözlü olanıydı (ağzından ballar akıyordu)! O, şöyle diyordu: “Ben Arabın en fasihiyim (Hatasız olarak söyleyen. Açık ve güzel konuşan).”118 Hz. Aişe (ra), Resulullah (sav)’in sözlerini şöyle tarif...

Kayle binti Mahreme (ra) anlatıyor: “Resulullah (sav)’i sonsuz bir mahviyet (alçak gönüllülük, tevazu) ve tevazu içinde otururken görünce, heybetinden vücudum titremeye başladı.”116 Cabir b. Semüre (ra): “Ben Peygamber Efendimiz (sav)’i, sol tarafına konmuş bir yastığa dayanmış vaziyette gördüm.”117 İslam’a çağrıldığı halde, Allah’a karşı yalan uyduranlardan daha zalim kimdir? Allah, zalim bir kavmi hidayete erdirmez. (Saff Suresi, 7)...

Ebu Hüreyre (ra) anlatıyor: “Ben Resulullah Efendimizden daha güzel birisini görmedim; sanki güneş, onun mübarek yüzünde devrediyor gibiydi. Peygamber Efendimiz (sav)’den daha hızlı yürüyen birisini de görmedim; yürürken adeta yeryüzü ayakları altında dürülürdü. Bizler, arkalarından giderken, geri kalmamak için büyük çaba harcardık.”110 Hz. Ali’nin torunlarından İbrahim b. Muhammed (ra), “Dedem Hz. Ali, Resulullah Efendimizi tanıtırken şöyle derdi: “Resulullah Efendimiz, yürürken, adeta yokuş aşağı inercesine, ayaklarını sertçe kaldırırlardı”111 diyerek, Peygamberimiz (sav)’in rahat bir yürüyüşü olduğunu belirtmiştir. Hz. Yezid İbni Mirsad (ra) ise şöyle demiştir: “Yürüdüğü zaman vakarlı fakat hızlı giderdi. Yanındakiler ona yetişemezdi.”112 Hz. Ebu Atabe (ra)’den: “Yürürken kuvvetli adımlarla yürürdü.”113 “Yürürken,...

Enes b. Malik (ra) anlatıyor: “Peygamber Efendimiz (sav)’ in Mühr-i Şerifleri (şerefli, mübarek mühür) gümüşten yapılmıştı. Kaşı ise Habeş taşındandı. Resulullah Efendimiz yabancı devlet reislerine mektup yazmak isteyince, bir mühür yüzük yapılmasını buyurdu. “Peygamber Efendimiz (sav)’ in parmağındaki yüzüğün parıltısı hala gözümün önünde duruyor”. “Peygamber Efendimiz (sav)’ in Mühr-i Şeriflerinin kaşına, üç satır halinde, “Muhammed Resulullah” ibaresi kazınmıştı. Birinci satırda “Muhammed”, ikinci satırda “Resul”, üçüncü satırda da “Allah” kelimeleri yer...

Eşa’s b. Süleyn (ra) anlatıyor: “Bana halam anlattı. Ona da amcası anlatmış. Halamın amcası demişti ki: Bir gün Medine sokaklarında izarımı sürüyerek yürüyordum. Bu sırada arkamdan bir ses işittim: “İzarını yukarı kaldır. Zira izarın yerde sürünmemesi, onun daha temiz kalmasını ve uzun müddet dayanmasını sağlar” diyordu. Arkama dönüp baktığımda bu sözleri söyleyenin Resulullah Efendimiz olduğunu gördüm.”107 Seleme b. El-Ekva’dan (ra): “Hz. Osman, uzunluğu bacaklarının yarısına kadar ulaşan bir izar giyer ve “Arkadaşımın (sahibi), yani Resulullah (sav)’ın izarları da aynen böyleydi”...